‘.... Merrily merrily merrily merrily life is like a dream. And again!' Ik kijk Leonie eens aan met een ‘niet-nog-een-keer-blik' maar ja hoor, ‘again'. De kinderen kijken er ook al niet zo blij bij. Gelukkig komt er dan na drie keer toch een eind aan. Begrijp me niet verkeerd, de kinderen hier kunnen prachtig zingen maar in zo'n gedwongen engels liedje wat ze waarschijnlijk niet begrijpen steken ze niet zoveel enthousiasme. Ook in de andere klassen moet er voor ons worden gezongen maar we hebben er nu van geleerd en vragen om een liedje in hun eigen taal. We zijn op zoek bij Geofrey, het sponsorzoontje van Leonie en Daniel.

Leonie is hier 16 juni gekomen en heeft eerst een paar dagen op de campus doorgebracht terwijl ik met de scholen voorbereidingen trof voor de eindpresentatie. Ik was blij dat ze er was, natuurlijk was ik blij dat ze er was want het is erg leuk om aan iemand van thuis te laten zien waar je leeft, wat je doet en wat je zo enthousiast maakt, maar het was ook erg nuttig. Wat een last minute stress ‘confusion is written all over your face', in de laatste tien minuten moeten we nog lunchen, kinderen ophalen, printen, omkleden ... aaaaah!! Uiteindelijk lukt het om het meest noodzakelijke van deze lijst te doen (kinderen ophalen) en kom ik om 13.57 in de hal aan waar de presentatie om 14.00 zou moeten beginnen, leeg, ik ben de eerste. De aandacht verschuift nu van mijn eigen op tijd komen naar het (op tijd) komen van de kinderen, leerkrachten en ouders. Wanneer er een aantal mensen van de universiteit komen kan ik dus wel door de grond zakken dat er verder nog niemand is, zij lijken zich er nog niet zo druk over te maken. En terecht want als ik terug kijk op de presentatie, die uiteindelijk 40 minuten te laat begint ben ik enorm trots op ‘mijn kinderen'. De scholen hebben hard gewerkt aan de toneelstukjes, gedichten, tekeningen en liedjes waarin ze oorzaken van voortijdig schoolverlaten en het belang van onderwijs hebben verwerkt. Al maakte ik me tijdens het eerste toneelstukje nog wel even zorgen, hierin werd het slaan, wat hier nog steeds in de klas gebruikt wordt om te straffen, wel heel realistisch uitgebeeld. Waren die pijnlijke gezichten een sterk staaltje acteerwerk of kwamen die klappen toch echt hard aan?

Op vrijdag dan eindelijk lekker vakantie vieren, op naar Jinja waar we ons dan heerlijk als toerist hebben gedragen, bergen souverniers gekocht, heerlijk gegeten, gezeurd om een andere kamer (muizen waren een feestje aan het vieren in onze kamer) en het hoogtepunt, we hebben geraft! We hebben rapids met namen zoals ‘silverback, ribbreaker en the bad place' overleefd! Vanuit Jinja door naar Tororo waar we Geofrey hebben bezocht, ook dit was erg leuk, dat jochie was zo blij en trots! Leonie en Daniel sponsoren Geofrey via Compassion, een internationale organisatie. Met een maandelijkse gift ondersteun je een kind en zijn hele familie. Geofrey ontvangt ons met een omhelzing en een brede glimlach, we nemen een kijkje in elke klas in zijn school. Wanneer de nursery section vervolgens naar huis mag worden we omringd door kleine hummeltjes die alles behalve naar huis willen. Veel interessanter zijn wij de mzungu's met hun vreemde apparaten die bliksem kunnen maken. Na tientallen foto's, veel kinderhandjes overal (misschien zit er onder dat witte laagje wel gewoon een bruin velletje), een potje voetbal en een paar nederlandse liedjes gaan we naar het huis van Geofrey. Met een luide vreugdekreet worden we ontvangen door de tante van Geofrey, zijn ouders zijn overleden dus woont hij nu bij hen. Het was een erg leuk maar toch ook wel aangrijpend bezoek, vooral wanneer dat jochie zegt ‘I want to go with you, please'.

Iets waar ik al een hele tijd naar uit gekeken heb is het bezoeken van een wildpark. Dit hebben we dan eindelijk gedaan in Murchison Falls. Hier verbleven we twee nachten in een tentje tussen de pumba's en nijlpaarden, we hebben een gamedrive en boottour gedaan (in tegenstelling tot Jinja ging het hier wel heel gently down the stream...) en een wandeling naar de watervallen gemaakt. Zebra's hadden ze hier dus die zijn we later nog eens op gaan zoeken in Lake Mburo National Park.

De laatste dagen hebben we weer op de campus doorgebracht, we zijn dagjes weg geweest en ik heb mijn spullen opgeruimd, inpakt en afscheid genomen van mensen. Nu ik dit typ zit ik in Entebbe in een internetcafe, ik heb net afscheid genomen van Leonie en zelf vlieg ik woensdagochtend vroeg.

Einde Uganda avontuur... Ik heb met volle teugen genoten en hoop dat dit ook duidelijk was door mijn verhalen en foto's op deze pagina. Ik ben op het laatst nogal nalatig geweest met het posten van nieuwe verhalen en foto's maar wie geinteresseerd is krijgt het natuurlijk allemaal van me te horen en te zien!! Bedankt voor het bezoeken van mijn website en voor de reacties! Tot in de Nederlanden!!

Kus Uilkje

Row, row, row your boat gently down the stream

‘.... Merrily merrily merrily merrily life is like a dream. And again!' I'm giving Leonie my ‘please-not-again-face' but unfortunately it starts for the third time. The children are not looking that happy as well. After the third time they can finally stop and don't get me wrong, the children here can sing really nice but this English which they probably don't understand doesn't come with a lot of enthusiasm. The other classes also want to sing for us but since our ‘row your boat experience' we ask them for a song in their own language. We are visiting the school of Geofrey, the sponsorson of Leonie and Daniel.

Leonie arrived the 16^th of June, we spend the first days on campus while I was preparing the presentation with the research schools. I was very happy she was there I could finally show someone from home where I've been living for the past 5 months and what I'm doing here and what makes me so enthusiastic about it all! But next to that it was also very helpful that she was there. Especially with that last minute stress ‘confusion is written all over your face', in the last ten minutes we still had to go for lunch, pick the children from one of the schools, print something, put on something smart... aaaaaah!! We succeed in getting the most urgent things of the list done (pick the children) and at 13.57 I arrive in a still empty hall where the presentation was supposed to start at 14.00! I'm the first to arrive and now I'm starting to get worried about the children showing up and when some of the staff members of the university arrive I feel really embarrassed but they don't seem to be bothered at all. And that was right because after the presentation (which started 40 minutes late)I am very impressed and proud of ‘my children'. The schools worked so hard, the plays, poems, drawings and songs which were about some of the findings from my research were all great. Although I got quite worried when I saw the first play. The play was about caning in the schools and the girl that was acting as the teacher did this very lively and by that I mean that she really enjoyed the caning and I think that the others who were acting as learners enjoyed this somehow less, or maybe they could really act well to put on a painful look on their faces.

On Friday we took of for traveling, first we went to Jinja where we really behaved like tourists, and hey, we are so why not! We bought loads of souvenirs, had a lot of nice food, asked for another room because we were not so happy with the mice party in our room and the best of it all, we did the white water rafting! We survived rapids with names like ‘silverback, ribbreaker and the bad place'! From Jinja we traveled to Tororo where we visited Geofrey, this was also really enjoyable, Geofrey was so happy en proud! Leonie and Daniel are sponsoring Geofrey through an international organization named Compassion. With a monthly donation you're sponsoring a child but you're actually supporting the whole family. Geofrey greats us with a hug and a big smile, he shows us his school. When it is lunchtime the nursery section can go home but they don't really feel like going home because those mzungu's with their lightning makers are so much more interesting! After mob pictures, many small hands all over your body (maybe they are just black under that white layer), some soccer and some Dutch songs we are going to Geofrey's home. With a loud ai ai ai we are received by Geofrey's aunt, Geofrey's parents died so now he is living with his aunt and uncle. We enjoyed the visit but is also moved me especially when Geofrey said ‘I want to go with you, please'.

Something I have been looking forward to is visiting a wild park. We went for three days to Murchison Falls. We have been spending two nights in a tent with the warthogs and hippo's walking freely on the camping ground. We did a gamedrive and a boattour (this time in comparison to Jinja it really was gently down the stream...) and we made a hiking tour to the falls, very beautiful. We saw many giraffes, elephants, buffalo's, hippo's and crocs. There were no zebra's here so we went to see those later on in Lake Mburo National Park.

We spend the last days on campus, we went on some daytrips, did more souvenir packing and for me it was mainly saying goodbye and pack my things. I'm typing this right now from an internetcafe in Entebbe, I just escorted Leonie to the airport, on Wednesday is my own flight.

So the end of my Ugandan adventure is very near... I enjoyed it sooo much! But I hope that you all already knew that by reading my stories and seeing the snaps. I haven't been very active with my site lately but I will tell all about it when I'm back home! Thank you for visiting my site and putting up reactions!! Take care!

Love Uilkje