(scroll down for the english translation)

‘Water?' ‘Yes please' ‘Hot or cold?'
‘How are you Muzungu...?'
‘Are you coming now or now now?'
‘Let me come' (terwijl degene die dit zegt wegloopt)
‘Are you still single?'

Heerlijke typischheden waarvan ik volop kan genieten, echter die laatste vraag levert (afhankelijk van het wel of niet geven van een eerlijk antwoord) toch nog steeds het vaakst interessante situaties op. Volgens sommigen ben ik al goed bezig meet mijn ‘planning to get married'. Ik heb namelijk een baan (okay een tijdelijke maar een jaarcontract is best aanvaardbaar), een huis (helaas huur, een koopwoning met een ommuurde tuin was toch beter geweest), een auto (nee dat telt niet... oh?!), nu nog iemand om mee te trouwen (oh maar dat komt wel goed). Volgens velen hier zou dat niet zo moeilijk hoeven te zijn en ze zijn erg bereidwillig om hieraan mee te werken; ‘Do you want me to find someone for you?' ‘You?' ‘Oh yes maybe me' ‘No I was asking whether you will find me someone' ‘Yes, yes even me.'

In Burundi ontmoet ik Betty, in 2008 deelde ik bij Claude thuis een kamer met haar. We waren toen beide 25, ik was bijna klaar met mijn studie, zij was nog bezig met secondary school. Een jaar geleden trad ze in het huwelijksbootje en vandaag zit ik in haar huis naast haar op de bank en zeg ik haar hoe jammer ik het vind dat ik haar baby net niet zal zien en vraag ik wat voor bakerpraatjes er in Burundi zoal bestaan. Uiteraard zijn er babycadeautjes meegekomen vanuit Nederland, een muziekknuffeltje, sokjes en parfum voor Betty. Mijn cadeautjes worden bekeken en gewaardeerd en dan opeens blijkt er ook voor mij een souvenir te zijn. Ik moet wel heel erg verrast hebben gekeken mijn cadeau, een grote teddybeer, in ontvangst nam. Het is volgens mij wel het grappigste dat ik ooit heb gekregen als souvenir. Maar het blijkt daarnaast ook nog mijn meest symbolische en liefste souvenir tot nu toe te zijn. Met de beer wil Betty me motiveren om ook aan een huwelijk en kinderen te gaan denken... nee werken. Immers dat is toch het aller belangrijkste in het leven.

Dus met mijn motiveer beer Marc (op z'n frans) vertrek ik na een uitgebreide fotoshoot weer naar centrum Bujumbura. Als ik later met hem over de markt loop en vele blikken even blijven hangen bedenk ik me dat het toch wel veel aannemelijker is voor buitenstaanders dat ik die beer gekocht heb voor een klein schattig zwart (en wellicht arm) kindje in plaats van het werkelijke verhaal achter deze beer. En eigenlijk vind ik dat dan wel weer heel erg leuk.
Als beer Marc later tijdens onze afscheidsborrel door een lieve vriend van me uitgebreid geknuffeld wordt vraag ik hem of hij wel zuinig aan wil doen met zijn knuffels omdat ik er minstens zoveel wil. Zijn antwoord is geruststellend ‘Don't worry, I can give you hundred, or even more!' Ja dit was vast niet mijn laatste reisje naar Burundi.

Mijn vakantie is heerlijk, fijn om terug te zijn, velen weer te zien en Oeganda en Burundi weer te beleven. In Oeganda verblijf ik bij Marit, zij werkt en woont hier. Het is erg leuk om te zien hoe haar dagelijkse leven hier eruitziet en hoe ze haar weg vindt binnen de cultuur. Met Roos, die ook haar vakantie dit jaar in Oeganda viert ben ik vier dagen naar Burundi geweest. We kennen daar beide veel mensen en het waren dan ook volle maar vooral erg gezellige dagen. Het ontbrak gelukkig ook niet aan strand momenten want dat wil je niet missen in Bujumbura. De busreis er naar toe is wonderbaarlijk goed verlopen en afgezien van het feit dat we onze bagage per ongeluk in de laadruimte hadden gedaan en het daarom moesten aangeven ? (en dit nogal wat tijd koste) en dat op de terugreis mijn tas alweer niet meteen aangekomen was op het vliegveld hadden we geen tegenvallers.
Toen ik besloot om dit jaar weer naar Oeganda te gaan wilde ik het combineren met één van de omliggende landen waar ik nog niet geweest ben. Nu leek het er eerst niet op dat dit zou gebeuren maar ik heb besloten toch nog een paar dagen naar Rwanda te gaan. Vandaag hijs ik me in een traditionele outfit voor een ‘give away' en maandag ga ik misschien naar de universiteit waar ik mijn onderzoek heb gedaan.

Ik hoop dat het lekkere weer in Nederland aanhoudt!

Lieve groetjes Uilkje

Uganda - Burundi 2012

‘Water?' ‘Yes please' ‘Hot or cold?'
‘How are you Muzungu...?'
‘Are you coming now or now now?'
‘Let me come' (terwijl degene die dit zegt wegloopt)
‘Are you still single?'

Some typical African ‘things' I really enjoy during my time here, though I must say that the very last question leads to the most interesting situations (also depending on whether or not I'm giving an honest answer). According to some I'm on track with my marriage planning. I have a job (okay it is temporary but a one year contract is acceptable), a house (although a house on a big fenced plot would be better than the apartment I'm renting), a car (oh that doesn't count?!), so now all I need is a person to get married to. Most of the people here assure me that it doesn't has to be too difficult to find someone and some are even very willing to help me out. ‘Do you want me to find someone for you?' ‘You?' ‘Oh yes maybe me' ‘No I was asking whether you will find me someone' ‘Yes, yes even me.'

In Burundi I meet with Betty, Claude's cousin, I shared a room with her when I stayed with Claude's family in 2008. We were then both 25, I was about to finish my masters while she was still in secondary school, some contrast. Today the contrast is still there but on another level, a year ago Betty got married and now I'm sitting next to her in her living room telling her how sorry I'm about the fact that I won't be able to see her baby (her due date was 24th but unfortunately the baby is still keeping her waiting). Of course I brought some gifts for the baby and Betty, and after her appreciating what I have brought for them she tells me there is something for me as well. I think the look on my face was one of surprise and somehow confusion when she brought out this huge teddy bear. I think it is the most funny surprise I have ever gotten as a souvenir. But it turns out it is also a very symbolic and sweet one, as Betty tries to point out something with that bear. She has given me it to motivate me to also think about getting married and getting children, or maybe I shouldn't say ‘think about' but ‘work towards'... In the end, it is the most important thing in life.

After an extensive photo-shoot we head back to town with bear Marc. When we are at the market many stop and take a look at me and my bear. I have the feeling that most of them will think it is a bear I bought for a little cute black (maybe even poor) kid cause that is much easier to guess than the real story. And somehow I like that idea that people will misinterpret, as things are not always what we think they are.

Later on during our Burundi goodbye drink with some friends, bear Marc gets a lot of attention from one of my dear Burundian friends. I'm asking him to not waste all his hugs on the bear as I want at least as many. His answer is comforting ‘Don't worry, I can give you hundred, or even more!' Yeah, I think this has not been my last visit to Burundi.

My holiday is so nice, it is really good to be back again and to enjoy everything that is to enjoy about Uganda and Burundi (mob of course)! In Uganda I stay with Marit, she is working and living here. It is very interesting to step into her daily life and to see how she finds her way within the Ugandan culture. With Roos, who is also spending her holiday in Uganda this year, I have been travelling to Burundi where we stayed for four days. We both have many friends there and therefore the days have been full of going up and down to be able to see everyone but they have been really nice. Fortunately we still had time to go to the beach to relax as well since you shouldn't miss out on that when you are in Bujumbura. Even the travelling by bus has been unexpected easy, except for the part that we had to declare our bags which took a lot of time and was so not necessary ?.
When I decided to go to Uganda again this year I thought of combining it with visiting one of the neighboring countries I haven't visited yet. It started to look like that was not going to happen anymore though I decided last minute to travel for some days to Rwanda next week.
For today I'll dress up like a real African lady and Marit and I will attend a give away. On Monday I might go and visit UMU, I mean, how can I leave without visiting that place!
So far for now...

Love Uilkje